Rajnhard Lojzing (Reinhard Leusing), këshilltar profesionit për gjermanishten si gjuhë e huaj dhe koordinator për programin e transferimit të mësuesve: Një projekt vërtet i madh!
Rajnhard Lojzing (Reinhard Leusing), i lindur në Esen (Essen) në vitin 1953, punoi si mësues i Gjimnazit në Bremen për një kohë të gjatë përpara se të punonte për Zyrën Qendrore për Shkollat e Huaja dhe Goethe-Institutin në fund të viteve 1990-ta. Pas punës në Gjeorgji dhe Norvegji, ai erdhi në Shkup në vitin 2004 dhe qëndroi në vend për gati tetë vjet. Këtu ai u aktivizua në themelimin e shkollave për diplomë gjuhësore, të cilat më parë nuk ekzistonin në Ish-Republikën jugosllave të Maqedonisë. Detyra e tij kryesore ishte të forconte punën shkollave në mënyrë që të jepeshin provimet përkatëse.
“Zyra ime ishte në Shkup, por jo në ambasadë, por në Ministrinë e Arsimit të vendit. Puna ime kishte të bënte me identifikimin e shkollave që ishin të gatshme të ofronin gjermanishten si gjuhë të parë të huaj. Një projekt vërtet i madh! Këto shkolla i gjeta duke folur me drejtorët e shkollave, me zyrtarët e Ministrisë së Arsimit dhe në fund me ministrat përgjegjës. Shkollat duhej të ishin të gatshme për të pranuar mësues gjermanë. Kjo gjithashtu ka të bëjë shumë me besimin.”
Shkolla e parë e diplomës gjuhësore që u krijua ishte shkolla “Josip Broz Tito” në Shkup. Pasuan edhe katër shkolla të tjera. Nëpërmjet programit të transferimit të mësuesve, mësuesit erdhën nga Gjermania, ku mësuesit aplikuan lirshëm. Marrëveshja kulturore e vendeve bëri të mundur që ata të punojnë në shkollat e vendit partner. Rajnhard Lojzing ishte përgjegjës për punësimin dhe mentorimin e mësuesve, të cilët shpesh ishin ende mjaft të rinj. Meqenëse Diploma e Gjuhës Gjermane është një kërkesë formale për studentët e huaj për të studiuar në Gjermani, diploma ishte shumë e popullarizuar në mesin e të rinjve në Maqedoninë e sotme të Veriut. Sidoqoftë, testi i parë pothuajse dështoi.
“Për të shmangur shkëmbimet, provimi do të mbahej në të gjitha vendet e rajonit të Ballkanit në të njëjtën kohë. Provimi ynë i parë i diplomës së gjuhës në Shkup u mbajt në një të hënë. E kisha përgatitur dhomën të premten, por më pas zbulova se kishte pasur një aheng në dhomën e provimit gjatë fundjavës. Kaos absolut, nuk kishte asgjë që mund të bëhej brenda një ore. Për fat, mora shpejt lejen për të sjellë studentët me të gjitha materialet në sallën e konferencave të ambasadës dhe për të mbajtur provimin atje në kushte vërtet të mira.”
Për dallim nga Gjermania, nxënësit në Maqedoninë e Veriut mësojnë së bashku në një klasë për shumë vite me radhë. Kjo paraqet një avantazh të qartë për Lojzingun, por ai thekson se klasat gjermane kanë qenë gjithmonë shumë kreative dhe produktive. Gjithmonë kishte ekspozita, ngjarje letrare dhe muzikore. Marrëdhëniet me ambasadën gjermane ishin shumë të mira dhe kanalet zyrtare ishin të shkurtra, që do të thotë se mund të financoheshin shumë projekte. Mendoj se ia ka vlejtur ky angazhim, gjë që mund të lexohet nga historitë e shumta të suksesit.
“Jam veçanërisht krenar kur ish-studentët më vonë bëjnë emër. Kështu ndodhi në Gjeorgji, ku autorja tashmë e njohur ndërkombëtarisht Nino Haratischwili e mori tek ne diplomën e gjuhës. Raste të tilla ka pasur edhe në Maqedoninë e Veriut, p.sh. B. Mirna Kjorveziroska, e cila në atë kohë ishte dukshëm e talentuar. Brenda pak vitesh ajo mësoi gjermanisht jashtëzakonisht mirë, pothuajse në nivelin e gjuhës amtare. Ajo donte të shkonte në Gjermani për të studiuar atje dhe përmes nesh mori një bursë nga DAAD. Bursa të tilla janë shumë fitimprurëse, por janë të lidhura me shumë prova dhe shumë presion. Dhe kjo zonjë e re, pasi përfundoi doktoratën në Mainc (Mainz), tani është asistente kërkimore në Universitetin e Bonit në fushën e Studimeve Mesjetare Gjermane. Dhe sigurisht që jam shumë i lumtur për diçka të tillë, është gjeniale!”